„Jak można przyznać nagrodę Nobla z medycyny za metodę, która nie leczy, a nawet nie nosi znamion terapii” – pisze w jednej z gazet bioetyk Tomasz Orłowski. Zdanie to odnosi się do Nagrody Nobla, która otrzymał angielski embrionolog, emerytowy 85-letni prof. Robert Edwards. Zastanawiające jest to, że metoda opracowana w 1968 roku dopiero teraz dostaje takie uznanie. Pomijam sprawę wykrzywiania idei nagrody noblowskiej nie tylko w tym przypadku, ale pragnę zwrócić uwagę na zmasowany atak pewnych środowisk na etykę, szczególnie katolicką. Dziecko ma być owocem miłości a nie produktem laboratoryjnym i dodatkowo wyselekcjonowanym wg. oczekiwań niby rodziców. Przypominam, że z kilku zarodków wybiera się wg. obecnej wiedzy najlepszy i pozwala mu się rozwijać a pozostałe niszczy się gdyż są nieprzydatne. Taka selekcja, jak żywo przypomina mi coś, co powszechnie zostało już potępione przez społeczność międzynarodową. A my ludzki embrion nazywamy zlepkiem komórek, z którym właściwie można zrobić co się chce, a najczęściej po prostu wyrzuca na śmietnik. Nie można się zgodzić na działania medyczne pozbawione etyki i dlatego Kościół upomina wszelkie gremia polityczne żyjące z demokracji przed lekceważeniem podstawowej normy etycznej, ujętej w dekalogu w sposób jednoznaczny: nie zabijaj!

Dzisiejsze zdanie to raczej rozszerzona ważna informacja dotycząca prac podjętych przy wymianie systemu grzewczego w kościele. Otóż w miniony poniedziałek rozpoczęliśmy prace przy przeprowadzeniu rur grzewczych od budynku plebani do kościoła. Wytyczona przez projektanta trasa jest najbardziej optymalna. Prace posuwały się szybko a czwartek był planowanym dniem zakończenia robót. Tymczasem w środę zaskoczyła nas nieprzewidywalna trudność; z fundamentu wzdłuż korytarza prowadzącego do piwnic gdzie stały dotychczas piece wysunęła się - jak się okazało - cienka ceglana ścianka a za nią wysypał się kamień stanowiący część fundamentu wzdłuż wschodniej ściany kaplicy Matki Bożej. Nikomu nic się nie stało a wysyp kamieni, po natychmiast przeprowadzonej ekspertyzie, nie zagraża bezpośrednio  ścianie a co za tym idzie bezpieczeństwu budynku. Ustalono plan działania naprawczego przewidującego zdecydowane wzmocnienie fundamentu technologią odcinkowego wylewania betonu na zbrojonym podłożu. Należy wiedzieć, iż fundamenty naszego kościoła to ułożone 500 lat temu kamienie piaskowca połączone zaprawą wapienną, która dzisiaj ma postać sypkiego piasku. Wydarzenie to nasuwa myśl o konieczności przebadania fundamentów kościoła. Eksperci twierdzą, że należy wykonać wzmocnienie fundamentów tzw. betonową opaską. Ruch wokół kościoła jest duży a drgania wywoływane pojazdami a także zmiany w poziomach wód gruntowych mogą prowadzić do degradacji struktury tak wykonanych fundamentów. Od jutra przystępujemy do prac przy odbudowie i wzmacnianiu uszkodzonego fundamentu. Kaplica przez okres prowadzonych prac nie będzie czynna. Przewidywany czas na wykonanie tej pracy to ok. 10 dni. Cały problem został szczegółowo omówiony na nadzwyczajnym zebraniu Rady Duszpasterskiej w miniony czwartek. Wszystkich proszę o cierpliwość w związku z przedłużającymi się pracami a nade wszystko o modlitwę za przyczyną Matki Bożej Różańcowej oraz św. Jadwigi, by szczęśliwie zakończyć wszystkie prace przy wymianie ogrzewania. Składam również gorące podziękowanie wszystkim parafianom za ofiary inwestycyjne a także proszę o dalszą hojność zwłaszcza w obliczu niestety nieprzewidzianych znacznych wydatków. Proszę o składanie ofiar inwestycyjnych w podpisanych kopertach. Jest to sposób przyjęty w większości parafii i służy przejrzystości pozyskanych kwot. Przypominam, że składki inwestycyjne są przeliczane przez członków Rady Duszpasterskiej. Wydatki są spore i tak dla zobrazowania – rury preizolowane do przeprowadzenia ciepła z kotłowni do wymienników to koszt 11 650 zł.

Zarządzenie biskupa o poszerzonym przygotowaniu do bierzmowanie młodzieży gimnazjalnej spotyka się na ogół z pozytywnym przyjęciem. Celem jest lepsze przygotowanie duchowe oraz uświadomienie młodzieży przynależności do wspólnoty parafialnej. Przemieszanie młodzieży zwłaszcza w miastach jest bardzo duże, co sprawia, że młody człowiek traci poczucie przynależności do grupy a to jest bardzo ważne w okresie dorastania. Zbyt wczesne „wyfrunięcie z gniazda”  dla wielu kończy się katastrofą. Taki proces obserwujemy w przypadku wiary, która osłabiona brakiem więzi szybko przeradza się w formalizm religijny i zmierza ku całkowitej utracie. Ileż to razy słyszę zdanie rodziców: „przecież wychowywaliśmy religijne, wpajaliśmy zasady a teraz dziecko jest niewierzące”. Wychowanie religijne nie może się ograniczać tylko do imperatywu: idź do kościoła, zmów pacierz, uczęszczaj na katechezę. Wychowanie religijne to uświadomienie dziecku faktu przynależności do wspólnoty Kościoła; tak jak należysz do rodziny ludzkiej, do swojej naturalnej rodziny tak również jesteś członkiem wspólnoty Kościoła. To poczucie w czasach migracji zarobkowej i liberalnych prądów jest bardzo ważne. 

Czy homoseksualista może być nauczycielem w katolickiej szkole – takie pytanie zadał dziennikarz politykom. Lewicowiec odpowiedział bez wahania – tak, natomiast prawicowo myśląca osoba zaczęła się zastanawiać i by nie być posądzoną o homofobię  odwołała się do prawnych zapisów pozwalających szkole katolickiej na wybór nauczycieli o określonych poglądach. Otóż coraz więcej dyskusji poświęcanych jest marginalnemu problemowi. Populacja homoseksualistów jest mikroskopijna i nie jest to problem, który w naszym kraju można sprowadzić do homofobi. Ci, którzy tak głośno krzyczą o panoszącej się homofobii są w błędzie lub celowo uderzają w normy natury. Człowiek o orientacji homoseksualnej nie jest zadowolony z takiego stanu i w sposób naturalny ukrywa ten problem lub dzieli się z tymi, którzy rzeczywiście mogą mu pomóc. Z punktu widzenia wiary homoseksualista może być dobrym i wartościowym człowiekiem, którego Chrystus też zbawia o ile postępuje moralnie, zgodnie z etyką seksualną. Nie ma osobnej etyki dla homoseksualistów. Natomiast lansowanie homoseksualizmu jako coś dobrego dla człowieka, domaganie się praw małżeńskich, promowanie wśród dzieci i młodzieży zachowań homoseksualnych, lansowanie par gejowskich jest niewłaściwe i niezgodne z duchem nakazów moralnych. Odpowiedź na postawione pytanie jest chyba dla myślących oczywista.