Gdzieś wyczytałem, że jakaś żydowska rodzina w szabat odkłada telefony komórkowe i z nich nie korzysta. Motywacja religijna ale i też zdroworozsądkowa – trzeba w rodzinie rozmawiać. Niestety smartfony zawładnęły nami do tego stopnia, że nawet korzystając z toalety nie rozstajemy się z nimi. Często widzę idące do szkoły dzieci, które są zapatrzone w ekran smartfona i nawet nie dostrzegają, że spadł mokry śnieg.  W domu przy obiedzie niemal wszyscy zapatrzeni są w migający ekranik; czyż to nie jest choroba współczesności? Owszem telefon znakomicie ułatwia przekazywanie informacji, zdobywanie wiadomości, ale nigdy nie zastąpi żywego kontaktu z człowiekiem; nie przekaże emocji, mimiki, spojrzenia czy dotyku. Tego wszystkiego potrzebuje każdy człowiek, zwłaszcza młody. Powstaje pytanie: czy ja nie jestem już uzależniony od telefonu? Test jest prosty: odłóż dzisiaj telefon (poza rozmową z mieszkającymi gdzie indziej rodzicami) i porozmawiaj tak zwyczajnie z żoną, mężem, dziećmi!