Testament Benedykta XVI napisany w 2006 roku jest świadectwem wiary wielkiego człowieka. Najpierw dziękuje Bogu za dar życia, co dzisiaj nie jest tak oczywiste dla wielu katolików, którzy uważają życie za działania biologiczne rodzicieli a Bóg z tym nie ma nic wspólnego. Benedykt dziękuje też swoim rodzicom za coś co jest istotne dla ojca i matki: jasna wiara ojca i głębokie oddanie i dobroć matki. Dziękuje Bogu za prowadzenie nawet w chwilach zamętu, w których podnosił go i dawał na nowo światło swego oblicza. Wreszcie apeluje: „…trwajcie mocno w wierze! Nie dajcie się zwieść!”. Nie wiem ilu katolików zastanowi się nad tym testamentem, który nie jest ostatnią wolą prywatnego człowieka lecz świadectwem wielkiego myśliciela i człowieka wiary. Takich ludzi nam potrzeba, ale równocześnie rodzi się pytanie, czy współczesny młody człowiek potrzebuje jeszcze autorytetów? Odpowiedź jest trudna, ale doświadczenie podpowiada nam o panoszącej się wszechwiedzy młodego pokolenia, które nie potrzebuje żadnych  przewodników, tym bardziej duchowych. Młodzi najlepiej wszystko wiedzą a więc i to, że Boga nie ma. Jest to smutne, gdyż w ten sposób młodzi pogrążają się w dramacie istnienia a życie staje się bezsensem.