Aby odkryć, czym jest prawdziwa pokora, trzeba jak zawsze zapytać o to Jezusa. On mówi: Uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem. Ta Jezusowa wypowiedź zaskakuje nas, powinna nas zaskoczyć a w całej Ewangelii znajdziemy wyczerpujące wyjaśnienie.

Ewangelia ukazuje nam dwie kategorie chrześcijan. Chrześcijan uważających, że nie mają sobie nic do zarzucenia, gdyż należą do Kościoła, są ochrzczeni, chrzczą swoje dzieci i nawet czasami dyskutują o  Kościele a także chrześcijan naprawdę żyjących swoją wiarą, modlących się, współpracujących w miarę swoich możliwości w rozszerzaniu królestwa, starających się bezinteresownie kochać bliźnich.

Wobec Chrystusa nie można pozostać neutralnym. Trzeba wybrać: kto jest z prawdy, słu-cha Jego głosu; kto nie jest z prawdy, nie słucha Jego głosu, tłumacząc się, jakoby to nie był Jego głos lub w każdym razie nie jest to głos Boga.

Trzeba nauczyć się dostrzegać w Ewangelii różne wyzwolenia: od niepokojów, od trwogi, od różnych nerwic, od pośpiechu ... itd. Albo Ewangelia wyzwoli nasze serca, albo – jak to coraz częściej ma miejsce – czeka nas zawał.