Czy Ty jesteś Tym, który ma przyjść, czy tez innego mamy oczekiwać – pytają Jezusa uczniowie Jana Chrzciciela. Odpowiedź Jezusa jest jednoznaczna: ukazuje, że w Nim wypełniły się proroctwa. A wielu jeszcze czeka... .

Jezus potrzebuje prekursorów także dla tego cichego, ale nieustannego przychodzenia do świata i do ludzi. W momencie chrztu zostaliśmy namaszczeni do wypełnienia tego zadania. Poprzez chrzest wybrał nas, odkupił i uświęcił już na progu naszego życia, abyśmy stali się jego prekursorami i świadkami wobec świata. Musimy więc być ludźmi, którzy prostują drogi i podsycają oczekiwanie.

W dzisiejszej liturgii Słowa dominują dwa tematy – przyjście Pana oraz czujność. Bardziej jednak niż o dwa tematy chodzi o dwa ruchy: Pan przychodzi – wyjdźmy Mu naprzeciw; Bóg idzie ku człowiekowi, ale spotyka tego, kto pozwoli się spotkać, kto jest gotów.

Kończąc rok liturgiczny, skierujmy nasz wzrok na ten tajemniczy punkt, który był początkiem drogi i z którego w przyszłą niedzielę rozpoczynając Adwent podejmiemy nasz marsz przez nowy rok łaski. Zwróćmy wzrok na naszą niebieską ojczyznę, stamtąd bowiem jako Zbawcy wyczekujemy Pana naszego Jezusa Chrystusa, który przekształci nasze ciało poniżone na podobne do swego chwalebnego ciała tą potęgą, jaką On także wszystko, co jest, sobie podporządkować.