Czemu my chrześcijanie, nie jesteśmy radośni? Może dlatego, że słowa radości – Ewangelia – nie dotarły jeszcze do naszych serc? Nadal jesteśmy podobni do tych smutnych tłumów, które przygarbione podążały na wygnanie.

Grzesznikami jesteśmy z samej naszej natury, od chwili narodzin. Wszyscy bowiem często upadamy – powiada Biblia. Nie możemy odwracać się od tej rzeczywistości czy uciekać jak Adam. Powinniśmy raczej na wzór syna marnotrawnego powstawać, powrócić do Pana i wyznać „Ojcze zgrzeszyłem”. Dla tak postępujących Jezus jest Barankiem, który gładzi grzechy świata.

Ten Jezus, pokorny i nieznany, który podszedł do Jana, jest tym samym Jezusem cudownie ukrytym w znakach chleba i wina. Jest gotowy przyjść do ciebie. Przyjmij Go tymi samymi słowami jakimi powitał Go Jan Chrzciciel nad wodami Jordanu: Oto baranek Boży, który gładzi grzechy świata.

Staliśmy się dziećmi Bożymi poprzez Syna Bożego. Oto jaką tajemnicę bożonarodzeniową pomaga nam zgłębić dzisiejsza liturgia. Słusznie powiada św. Leon w jednym ze swoich kazań na Boże narodzenie: „Poznaj swoja godność chrześcijaninie”.