Wniebowstąpienie jest nie tyle świętem odejścia Chrystusa z tego świata, ile świętem Jego obecności wśród nas. „Nasz Pana nie opuścił niebios, gdy stamtąd przyszedł do nas; nie opuścił też i  nas, kiedy znowu wstąpił do niebios. Cierpi jednak na ziemi, ilekroć my, Jego członki, doznajemy utrapień. On sam daje tego dowód, gdy woła z niebios: Szawla, Szawle, dlaczego mnie prześladujesz?” – tak rozumiał to św. Augustyn.