Przemija postać tego świata – taka konkluzja sprawia, że życie ucznia Chrystusa nabiera nowego wymiaru; staje się oczekiwaniem a tym samym czuwaniem; jest życiem pielgrzymów a nie ludzi osiadłych.

Dzisiejsze Słowo Boże mówi o pięknie i wadze wdzięczności. Ta właśnie postawa człowieka ma  być odpowiedzią na cuda dokonywane przez Boga.

Iluż ludzi marnuje życie gorączkowo poszukując własnej chwały! Po pieniądzach jest ona być może najbardziej na świecie czczonym bożkiem. Ale jest to bóg fałszywy i kłamliwy, jest bożkiem z gliny rozsypującym się przy pierwszym uderzeniu, a każdym razie przy uderzeniu śmierci.

Prawdziwym wierzącym jest ten, kto traktuje Boga jak skałę, na której opiera swe życie i może z całą szczerością powiedzieć: Bóg jest opoką mego serca!