Od nas zależy do kogo będziemy chcieli się upodobnić w historii męki Chrystusa: czy do Cyrenejczyka, który idzie by wspólnie nieść ciężar krzyża, czy do płaczących niewiast czy setnika lub do Maryi stojącej milcząco pod krzyżem. A może będziemy tymi,  którzy jedynie przypatrywali się z daleka.

Mogłoby się wydawać, że relacje z Bogiem są obrazem sielanki. Tymczasem tak nie jest: wszystkim wypowiedziom dotyczącym przymierza towarzyszy w Biblii nuta smutku i dramatyzmu. Przymierze jest w nieustannym kryzysie z powodu niewierności jednego z kontrahentów – lud nie dotrzymuje Bogu kroku i idzie utykając jak pisał już prorok Eliasz. Przeżywamy to również dzisiaj.

Świat sprawia, że coraz trudniej jest uwierzyć w miłość. Obowiązkiem chrześcijanina jest świadectwo dawane prawdziwej miłości. Jest to jego powołania. Może tego dokonać gdyż tej miłości nie wymyślił on sam dzięki swej inteligencji; ona została rozlana w jego sercu na Chrzcie św. Musi jedynie ją odkryć w sobie aby świadczyć o niej przed światem.

Dekalog jest sposobem na życie proponowanym człowiekowi przez Boga: Kładę dziś przed tobą życie i śmierć, szczęście i nieszczęście. Ja dziś nakazuję ci wypełniać przykazania abyś żył.