Od nas zależy, do kogo będziemy chcieli się upodobnić w historii męki Chrystusa: czy do Cyrenejczyka, który idzie ramię w ramię z Jezusem, by wspólnie nieść ciężar krzyża; czy może do płaczących niewiast bądź do setnika bijącego się w piersi lub do Maryi, która milcząco stoi pod krzyżem; czy raczej będziemy chcieli odegrać role Judasza, Piłata lub tych przypatrujących się z daleka.

Przypatrzmy się sobie uważnie, spójrzmy na nas oczyma Boga, poczujemy wówczas potrzebę pobiegnięcia do Jezusa, żeby prosić Go nie o potępienie innych, lecz o przebaczenie dla nas.

Zabiorę się i pójdę do mego Ojca, i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem! Tak powiedział sobie syn marnotrawny i natychmiast wyruszył. Postąpmy podobnie.

Jaki owoc przynosisz swojemu Zbawicielowi? Pan pełen miłosierdzia nie odciął od ciebie ożywczej aorty, ale czeka na twoje nawrócenie. Pomyśl: ile razy już ci przebaczył i ile razy ty nic nie zrobiłeś, by ono trwale zaowocowało w twoim sercu.