Dzisiejsza liturgia nie jest pełnym smutku pożegnaniem Jezusa opuszczającego ziemię i powracającego do spokoju nieba, lecz jest to liturgia chwały i radości. Jeżeli odkryje się motyw tej chwały i radości, wówczas będzie się prawdziwie obchodziło tajemnicę tego dnia.

Dzisiaj szczególnie zwróć uwagę na Ducha Świętego do czego zaprasza sam Chrystus słowami: Pocieszycie, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem.

Przykazanie nowe, aby mogło być znakiem dla świata, potrzebuje wspólnoty. Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali – to wymaga wspólnoty, w której obecny jest Chrystus i ze swoim przebaczeniem – komu grzechy odpuścicie …. I ze swoim umocnieniem – kto spożywa Moje Ciało. Gdzie tego szukać?

W sytuacji, w jakiej żyje ogromna większość ludzi ery przemysłowej, liturgia z bulwersującą prostotą  głosi wchodzącym dziś do kościołów, że istnieje inne miasto i inny świat.