„Bogu dzięki, jestem zakonnicą” taka książka wpadła mi w ręce w ostatnim tygodniu. Kilkanaście sióstr w wywiadach prowadzonych przez Małgorzatę Terlikowską opowiada o swoim spełnieniu jako kobiety i katoliczki. Dla wielu droga prowadząca do furty zakonnej nie był łatwa i prosta i dlatego polecam przeczytanie tej dobrej pozycji. Tytuł tej książki podsunął mi pytanie, które kieruję do rodziców dzieci przystępujących dzisiaj do pierwszej Komunii Świętej. Czy możecie szczerze powiedzieć „Bogu dzięki, że jesteśmy rodzicami katolickimi”? Bycie rodzicem katolickim to zdecydowanie więcej niż w innym przypadku. Wiara katolicka stawia na wymagania moralne, które mają kształtować młodego człowieka. Bez wymagań moralnych opartych na Bogu człowiekowi trudno dokonać pełnej oceny swojego postępowania. Zwykle odnosimy się w naszych zachowaniach do obowiązującego prawa, do kultury czy zwyczaju. Musimy jednak pamiętać, że to wszystko z czegoś musiało się wziąć. Dopóki źródłem tego jest obiektywna norma to wszystko jest w porządku, ale coraz częściej do głosu dochodzi norma koniunkturalna, często subiektywna co w konsekwencji prowadzi do zamieszania i zatracenia właściwego systemu moralnego. Katolicyzm niezmiennie bazuje na Objawieniu Bożym zawartym na kartach Biblii a także na naturalnym sumieniu człowieka. Tak więc bycie dobrym rodzicem katolickim to opieranie się nie na swojej normie – mnie się tak podoba, ale na normach obiektywnych. Bóg ułatwił nam to zadanie, a Kościół, który stanowimy jest dla nas wszystkich, tak świeckich jak i duchownych ostoją Bożych planów. Dlatego często powtarzajmy: Bogu dzięki, że jestem rodzicem katolickim, księdzem czy zakonnicą! I jeszcze jedno - nie zapomnij przeczytać tej książki.
