Święto Konstytucji 3 Maja łączy się z Uroczystością NMP Królowej Polski. Połączenie tych dwóch świąt, raczej nie jest przypadkowe. W trudnych momentach naszej historii odwołano się do Boga poprzez Maryję – to uczynił król Jan Kazimierz w roku 1651. Zaś w 1791 roku po rozmaitych perturbacjach politycznych w czasie Sejmu Czteroletniego uchwalono Ustawę Zasadniczą zmieniającą ustrój i funkcjonowanie państwa, by uratować chylącą się ku upadkowi Rzeczpospolitą. W inicjatywie przebudowy państwa duża rolę odegrał Kościół Katolicki czy to w osobie biskupa Adama Krasińskiego czy redaktora ostatecznej wersji ustawy Ks. Hugona Kołłątaja. Dobrze, że przywołujemy historię, w której Polacy przypominali sobie o Bogu i Jego prawie. Dzisiaj w naszej Ojczyźnie coraz częściej słychać głosy wrogie Kościołowi a co za tym idzie również i Bogu. Wielu twierdzi, że Kościół do niczego nie jest im potrzebny a oni i tak mają wiarę w Boga. W takim razie można postawić pytanie, skąd czerpią treści dla swojej wiary. Na to pytanie nie dają odpowiedzi ponieważ nie rozumieją czym jest wiara, i co z nią należy zrobić. Wiarę traktują jako moralny wybór tego co sprzyja im w danej chwili. Kościół z woli Chrystusa jest depozytariuszem wiary i w Kościele odnajdujemy właściwą interpretację Objawienia Bożego. Kościół nam wszystkim stawia jednakowe wymagania, by przeżyć ziemski czas godnie i sensownie. Świętując pomyślmy o naszym Kościele Katolickim dzięki któremu kształtujemy naszego ducha. Nie patrzmy na Kościół tylko przez grzech ludzi tworzących go, ale przez świadectwo jakie dawał i daje tym, którzy autentycznie wierzą i wiedzą o nim wile.
